Κυκλοφορώντας το 1984 με τον απλό τίτλο Gojira, όπως η πρωτότυπη ταινία του 1954 και στην αμερικάνικη version ως The Return of Godzila, η πρώτη ανάσταση του χαρακτήρα, που τον εισάγει στη δεύτερη εποχή του, είναι μια back-to-the-roots ταινία, που επαναφέρει το συμπαθές τέρας στην πρωτόγονη, οργισμένη, μανιακή μορφή του. Στο Godzilla δεν υπάρχουν άλλα τέρατα για να αποσπάσουν την προσοχή του κοινού, και το μόνο που γίνεται μπροστά στα μάτια του θεατή είναι η παρουσίαση της ωμής δύναμης του μεταλλαγμένου τέρατος. Αφήνοντας στην άκρη τις αφελείς ταινίες της δεκαετίας του ’70, η συγκεκριμένη ταινία επαναφέρει τη σειρά στην αρχική της μορφή, κάνοντας reboot στην ιστορία. Προσθέτοντας μια δόση ρεαλισμού στον τρόπο προσέγγισης της ιστορίας, όσο ρεαλιστικό μπορεί να είναι ένα μεταλλαγμένο τέρας ύψους 50 μέτρων, ο Hashimoto επαναφέρει το επικό ύφος των πρώτων ταινιών, τυλίγοντας το με βαριά, σκοτεινή και ανατριχιαστική ατμόσφαιρα και μια δόση εσχατολογικού τρόμου, αφού ο τρόπος παρουσίασης του Godzilla μοιάζει με έναν πρωτόγονο, ανίκητο εκδικητή που ήρθε για να τιμωρήσει και να καταστρέψει την ανθρωπότητα. Ο Godzilla χάνει τις ανθρωπομορφικές του ιδιότητες και το αντιηρωικό ύφος των ταινιών από τα τέλη των 60’s και μετά, με το τέρας να μετατρέπεται σε μια ανελέητη δύναμη της φύσης γεμάτη με μια ανεξέλεγκτη οργή. Το σενάριο της ταινίας είναι παραπάνω από αξιοπρεπές, παντρεύοντας τον τρόμο με το μαύρο χιούμορ, τη δράση με την αγωνία και τα οικολογικά υπονοούμενα με μια λεπτή πολιτική χροιά που βάζει στο στόχαστρο το ψυχροπολεμικό κλίμα της εποχής.