Σε ένα παιχνίδι με πεντάφυλλο πόκερ πιάνεται να κλέβει ένας από τους παίχτες. Οι μεθυσμένοι συμπαίκτες του τον βγάζουν έξω και τον λιντσάρουν. Αμέσως μετά, όσοι συμμετείχαν στο λιντσάρισμα αρχίζουν να δολοφονούνται, ο ένας μετά τον άλλο. Όλοι με κρεμάλα, στραγγαλισμό ή πνιγμό. Ποιου είναι η σειρά μετά και ποιος ευθύνεται; Είναι ένας από τους συμπαίχτες που επιδιώκουν να καλύψουν την πράξη τους, ή ίσως ο μυστηριώδης ιεροκήρυκας , που έφτασε πρόσφατα στην πόλη; Γουέστερν μυστηρίου δεν εμφανίζονται καθημερινά, και παρόλο που η παρούσα ταινία κινείται σχετικά αργά, εξακολουθεί να είναι υπέροχο φιλμ. Την σκηνοθετεί ο πολύ καλός Χένρι Χάθαγουεϊ σε σενάριο της Μαργαρίτας Ρόμπερτς και μουσική του Μορίς Ζαρ. Με σπουδαίες ερμηνείες από πολύ καλούς ηθοποιούς: Ο Ντερ Μάρτιν είναι ψύχραιμος και σταθερός ως ο τζογαδόρος που παίρνει μέρος σε ένα παιχνίδι με πέντε φύλλα που γίνεται θανατηφόρο. Στην διάρκεια της ταινίας προσπαθεί να καταλάβει ποιος κάνει τους φόνους. Ο Ρόντι ΜακΝτάουελ είναι φανταστικός ως ο αδερφός της κοπέλας του Μάρτιν. Είναι ένας κακός, δειλός, ψεύτης, σκέτη νυφίτσα. Κανείς άλλος δεν έπαιξε ποτέ τέτοιο ρόλο καλύτερα. Ο Ρόμπερτ Μίτσαμ έρχεται στην ταινία αργότερα. Ενώ είναι ευθύς και αληθινός ως ο ιεροκήρυκας που εκτοξεύει μύδρους τους αμαρτωλούς, σκουπίζει την εγκαταλειμμένη από καιρό εκκλησία και αρχίζει να κάνει λειτουργίες, ξέρει ο θεατής ότι κάτι κρύβει. Συνολικά μια ωραία ταινία. Ίσως διαρκεί λίγο περισσότερο, όμως. Εν γένει είναι κάτι περισσότερο από μια ευχάριστη ψυχαγωγία, αλλά οι ηθοποιοί και η υποκριτική τους σε αυτήν την κάνουν πραγματικά να αξίζει να την παρακολουθήσετε. Στις ελληνικές αίθουσες προβλήθηκε με τον τίτλο: “Πέντε σημαδεμένα τραπουλόχαρτα.