Η ιστορία εκτυλίσσεται το 1997 - βέβαια, αυτό το 97 τα μάτια διαρκώς το μπερδεύουν με το σήμερα και δύσκολα θα έπειθε χωρίς τις διαρκείς υπενθυμίσεις για... τον Κομπέιν, το «Πριν το Ξημέρωμα», τα φαξ που πηγαίνουν κι έρχονται. Ο τόπος είναι το Σέικερ, ένα πεντακάθαρο, πανέμορφο, περιποιημένο, νοικοκυρεμένο προάστιο, όπου κατοικούν μόνο όμορφοι άνθρωποι κι όπου το γκαζόν πρέπει να είναι κουρεμένο ομοιόμορφα στις 6 ίντες ύψος ακριβώς. Εκεί ζει η Ελένα με την οικογένειά της. Εκείνη είναι δημοσιογράφος στην τοπική εφημερίδα (ως αποτέλεσμα, όπως θα μάθουμε στην πορεία, των γκρεμισμένων ονείρων της για τη μεγάλη ζωή και καριέρα), ο άντρας της, ο Μπιλ, πανέμορφος κι αυτός, είναι δικηγόρος, που περιμένει καρτερικά τις δυο προγραμματισμένες μέρες την εβδομάδα να κάνει σεξ με τη γυναίκα του και τα τέσσερα παιδιά τους, δυο αγόρια, δυο κορίτσια, ένα από κάθε εφηβικό «είδος», η ξανθιά prom queen, ο αθληταράς τζοκ, ο συνεσταλμένος νερντ, η αταίριαστη. Ολοι κινούνται ακριβώς σύμφωνα με το λεπτομερές, περίπλοκο, color-coded πρόγραμμα ζωής που η Ελένα έχει αναρτημένο στο ψυγείο του πανέμορφου σπιτιού τους. Εκεί θα «προσγειωθεί» η Μία Γουόρεν με την κόρη της, την Περλ. Η Μία είναι, φαινομενικά, η αντι-Ελένα. Αφρο-Αμερικανίδα , μποέμ καλλιτέχνης, κατ ουσίαν άστεγη, διαβάτης από σπίτι σε σπίτι, με μονιμότερη κατοικία την μπλε ταλαιπωρημένη Σεβρολέτ της και σύντροφο την έφηβη Περλ, αγνώστου πατρός, που μεγαλώνει μόνη της με λατρεία. Η Μία θα πιάσει δουλειά ως «μάνατζερ» του σπιτιού της Ελένα, δηλαδή ως καθαρίστρια και μαγείρισσα και, παράλληλα, οι ζωές των παιδιών των δυο οικογενειών θα μπλεχτούν σε φλεγόμενα μονοπάτια.