Ο Ιταλός, αλλά εγκατεστημένος στις ΗΠΑ, Αντρέα Παλλαόρο καταθέτει το δεύτερο, μετά το «Χάνα» 2017, μέρος της σχεδιαζόμενης τριλογίας του με χαλαρό θεματικό πυρήνα, τις ζωές τριών μοναχικών γυναικών που έρχονται αντιμέτωπες με το προσωπικό τους παρελθόν και παρόν Στη «Μόνικα» εστιάζει στο μακρύ, κυριολεκτικό και μεταφορικό, ταξίδι της πρωταγωνίστριάς του προς τον τόπο καταγωγής της και κυρίως προς την αγκαλιά της πάσχουσας μητέρας της Με τρόπο λεπτό και χαμηλόφωνο παρουσιάζει μια κλονισμένη οικογένεια κι εξερευνά καθολικά θέματα όπως η εγκατάλειψη και η αποξένωση γονιών και παιδιών, η αποδοχή, η συγχώρεση και τέλος η εξιλέωση Οι ηρωίδες του, λόγω καταγωγής και οικογενειακού ήθους, εξωτερικεύουν με φειδώ σκέψεις και συναισθήματα Αφήνουν έτσι χώρο στη μη λεκτική επικοινωνία που κορυφώνεται σε μια συγκλονιστική σεκάνς, μάνας και κόρης, όπου το λόγο παίρνουν εξολοκλήρου τα βλέμματα και οι χειρονομίες Ερμηνεία αποκάλυψη από την Τρέις Λισέτ του «Transparent», δίπλα στη σπουδαία πάντα Πατρίσια Κλάρκσον («Αιχμηρά αντικείμενα» 2018, «The Party» 2017)