Η ταινία βασίζεται σε αληθινή ιστορία ενός παιδιού, που ο πατέρας του ήταν μέλος Σλοβένων Παρτιζάνων και εκτελέστηκε από τους Ναζί και η μητέρα του κλείστηκε στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Άουσβιτς, ενώ ο μικρός Ιβάν όπως και άλλα 300 μωρά και μικρά παιδιά από τη Σλοβενία, των οποίων οι γονείς κηρύχθηκαν ληστές από τους Ναζί, στάλθηκαν στη Γερμανία σε ένα ναζιστικό πρόγραμμα γνωστό ως Lebensborn. Το παιδί, όπως και τ΄άλλα, το πηγαίνουν σε ένα ορφανοτροφείο, από όπου στη συνέχεια υιοθετείται από ένα άτεκνο ζευγάρι, που το μεγαλώνει και το αγαπά και αυτό τους αποδέχεται ως γονείς του. Όταν το αγόρι γίνεται 10 ετών, η φυσική του μητέρα βρίσκεται ζωντανή στη Γιουγκοσλαβία, έχοντας επιζήσει από τον εγκλεισμό της στο Άουσβιτς. Ταξιδεύει στη Γερμανία για να διεκδικήσει το παιδί της, έχοντας χάσει τον σύζυγό της και άλλα δύο παιδιά στον πόλεμο. Η ταινία επικεντρώνεται στο ηθικό δίλημμα της κατάστασης: εάν το παιδί θα παραμείνει με τους θετούς γονείς που του έδωσαν ένα στοργικό και χαρούμενο σπίτι ή θα επιστρέψει στη φυσική του μητέρα που έχει χάσει όλα τα άλλα και σε ποιο βαθμό θα πρέπει να είναι το δικό της, οι επιθυμίες του παιδιού δεν λαμβάνονται υπόψη; Η υπόθεση παραπέμπεται τελικά σε τριμελές δικαστήριο, το οποίο θα αποφασίσει για το μέλλον του... Λίγα λόγια για το ναζιστικό πρόγραμμα Lebensborn (=Πηγή ζωής). Ιδρύθηκε από τα SS, με την υποστήριξη της Ναζιστικής Γερμανίας με στόχο την αύξηση του ποσοστού γεννήσεων των Άριων παιδιών ανθρώπων που ταξινομήθηκαν ως "φυλετικά αγνοί" και "υγιείς" με βάση την Ναζιστική φυλετική ιδεολογία. Το Lebensborn ιδρύθηκε από τον Χάινριχ Χίμλερ και παρείχε ευημερία στις ως επί το πλείστον ανύπαντρες μητέρες, ενθάρρυνε τις ανώνυμες γεννήσεις από ανύπαντρες γυναίκες στα μαιευτήρια τους και μεσολάβησε στην υιοθεσία αυτών των παιδιών από επίσης «φυλετικά αγνούς» και «υγιείς» γονείς, ιδιαίτερα μέλη των SS και τις οικογένειες τους. Ο Σταυρός της Τιμής της Γερμανίδας Μητέρας δόθηκε στις γυναίκες που γεννούσαν τα περισσότερα Άρια παιδιά. Η άμβλωση νομιμοποιήθηκε (και, πιο συχνά, επικυρώθηκε) από τους Ναζί για παιδιά με ειδικές ανάγκες και μη Γερμανόπαιδα, αλλά τιμωρήθηκε αυστηρά σε άλλη περίπτωση. Κατά τη διάρκεια του πολέμου, πολλά παιδιά απήχθησαν από τους γονείς τους και κρίθηκαν με άρια κριτήρια για την καταλληλότητά τους να μεγαλώσουν σε σπίτια Lebensborn και να αναλάβουν τη φροντίδα τους γερμανικές οικογένειες. Στη Δίκη της Νυρεμβέργης, βρέθηκαν πολλά άμεσα στοιχεία για την απαγωγή παιδιών από τη Ναζιστική Γερμανία, σε όλη την Μεγάλη Γερμανία κατά την περίοδο 1939-1945. Εξαιρετική βρετανική ταινία του 1954 σε σκηνοθεσία Τσαρλς Κράιτον και με πρωταγωνιστές τους Κορνίλ Μπόρχερς, Ιβόν Μίτσελ και Άρμιν Ντάλεν.