Στην άκρη της άγριας γης της Κάτω Νορμανδίας, στα σύνορα του Περς, του οποίου οι καταπράσινοι λόφοι κόβονται από βαθιά φαράγγια, που διασχίζονται από τρεχούμενα νερά και πηγές, βρίσκεται το κάστρο Tινσεμπραί, όπου πριν από έναν αιώνα ζούσε ένας άνθρωπος που αφορούσε ολόκληρη τη Νορμανδία και που επιβιώνει στις μνήμες ως μεγάλη ιστορική αναταραχή. Ο κόμης Ρότζερ ντε Τινσεμπραί πολέμησε το 1814 κατά τη διάρκεια της Γαλλικής εκστρατείας. Τεμαχισμένος από τα σπαθιά των Κοζάκων, αφημένος για νεκρός και στη συνέχεια παραλαμβάνεται, φροντίζεται, σώζεται, θα κρατήσει ένα συντριμμένο πρόσωπο που μπορεί να είναι αντικείμενο φρίκης μόνο για έναν και για όλους. Έτσι, σοβαρά τραυματισμένος στο πρόσωπο, ο Ρότζερ ντε Tινσεμπραί, ένας νεαρός άνδρας 22 ετών, ο «Δον Ζουαν» από τη Νορμανδία, αναγκάστηκε να φορέσει μάσκα που έκρυβε τον ακρωτηριασμό του. Είναι ο τρομερός τραυματισμός του που τον κάνει να τον αγαπά καλύτερα «χωρίς τη μύτη του», όπως γράφει ο συγγραφέας; Έχει το παρατσούκλι «Δερμάτινη μύτη». Όσο κυνικός....