Τρία χρόνια μετά το εξαιρετικό «Museo», ο Αλόνσο Ρουιζπαλάσιος, επιστρέφει με μια ταινία που είναι εξίσου ευρηματική κι ανατρεπτική στο είδος της όσο εκείνη, ακόμη κι αν αυτή τη φορά είναι πολύ πιο δύσκολο να προσδιορίσεις το «είδος» στο οποίο ανήκει. Αυτή η «Αστυνομική Ταινία» ξεκινά μοιάζοντας με ντοκιμαντέρ αλλά εξαιρετικά σκηνοθετημένο και υπερβολικά στυλιζαρισμένο, τόσο που να πιστεύεις ότι οι αληθινοί αστυνομικοί που ακολουθεί, υποδύονται τους εαυτούς τους αναβιώνοντας στιγμές από την αστυνομική τους εμπειρία για χάρη της κάμερας. Η Τερέζα κι ο Μοντόγια και οι δυο έγιναν αστυνομικοί ακολουθώντας τα βήματα μελών των οικογενειών τους, η πρώτη του πατέρα της ο οποίος όχι μόνο δεν ήθελε η κόρη του να γίνει αστυνομικός αλλά δεν πίστευε ότι μπορούσε επειδή ήταν γυναίκα κι ο δεύτερος του μεγαλύτερου αδελφού του. Στην διάρκεια των δύο πρώτων κεφαλαίων της ταινίας ο καθένας θα αφηγηθεί την ιστορία του στην κάμερα, στην διάρκεια του τρίτου θα ανακαλύψεις ότι μέσα από την κοινή τους πορεία στην αστυνομία, ερωτεύτηκαν κι έγιναν ζευγάρι.