Ο Καταλανός «προβοκάτορας» («Ιστορία του θανάτου μου», 2013, «Ο θάνατος του Λουδοβίκου ΙΔ΄», 2016,) στρέφει το βλέμμα του στο σύγχρονο θέατρο των γεωπολιτικών ανταγωνισμών, τον Ειρηνικό, και πιο συγκεκριμένα στη Γαλλική Πολυνησία (Ταϊτή) Σε μια ατμόσφαιρα υγρή και βαριά τόσο εξαιτίας της τροπικής φύσης όσο και της πρόσφατης ιστορίας, σε περιβάλλον που φθείρει ανθρώπους και τις κατασκευές τους, τα πάντα φαίνονται να κινούνται σε ένα κλίμα αδιόρατης θλίψης και πολιτικής παράνοιας Αμφίσημες ταυτότητες και ρόλοι, λόγος που μιλάει αλλά δεν σημαίνει Στο κλειστό περιβάλλον του νησιού, που επιτείνεται από την αόρατη παρουσία δυνάμεων που το επιτηρούν αλλά και της ίδιας της φύσης που ορθώνει κύματα-κάστρα (σε μια σεκάνς απίθανης ομορφιάς και δύναμης), ο χώρος και οι αισθήσεις παίρνουν μορφή ανάλογη των έργων του Κάφκα ή των καβαφικών «Τειχών» Ένας Παράδεισος της φύσης που μοιάζει με το Καθαρτήριο, προσωρινό πάντα, πριν ανοίξουν οι πύλες της Aποκάλυψης και το μεταμορφώσουν σε ανθρωπογενή Κόλαση