Αν θέλεις να ζήσεις για λίγο την παγωμάρα στον σβέρκο σου, δηλαδή την παγωμάρα που βιώνουν οι συνταξιούχοι στην μικρή, φανταστική πόλη του Κρέγκλανγκ (μία ρέπλικα της Γλασκόβης στην ουσία) τότε απλά δοκίμασε να δεις το πρώτο επεισόδιο του Still Game. Δύο ηλικιωμένοι άνδρες, φίλοι από παλιά οι οποίοι μένουν στην ίδια πολυκατοικία, περνάνε τις μέρες τους στην παμπ, στο μπακάλικο και στα σπίτια φίλων και γνωστών, με πολλά ευτράπελα να συμβαίνουν, όλα διανθισμένα με την αιχμηρή γλώσσα των Σκοτσέζων. Αυτοί είναι οι χαρακτήρες του Still Game Οι χαρακτήρες είναι πραγματικά ένας κι ένας. Οι δύο φίλοι που γνωρίζονται από παλιά και είναι αχώριστοι είναι οι κεντρικοί ήρωες τη σειράς αλλά και γενικότερα της μικρής πόλης. Μετά βλέπουμε την κουτσομπόλα του ορόφου, τον τρίτο κολλητό φίλο που είναι λίγο πιο κάφρος, τον γκρινιάρη μπάρμαν της παμπ όπου όλοι οι συνταξιούχοι συχνάζουν. Τίποτα δεν τους αρέσει και τίποτα δεν τους κάνει περισσότερο ευτυχισμένους παρά μόνο τα καλά μπισκοτάκια για το τσάι τους. Τα επεισόδια είναι μικρά και απολαυστικά. Είχα καιρό να γελάσω έτσι με σειρά. Σε κάθε φράση διπλωνόμουν από τα γέλια. Πρόσεξε όμως, το συγκεκριμένο χιούμορ δεν είναι για όλους μιας και είναι γεμάτο με κυνισμό αλλά και πολλές φορές με μία χαριτωμένη πικρία που τελικά όμως σώζεται στο τέλος. To Still Game έχει κοινωνικο μήνυμα Σε κάθε επεισόδιο ανακαλύπτουμε διαφορετικές πτυχές των χαρακτήρων οι οποίοι μπορεί με μία επιφανειακή ματιά να φαίνονται εντελώς επίπεδοι, όσο όμως προχωράει η σειρά καταλαβαίνεις πως οι σεναριογράφοι έκαναν εκπληκτική δουλειά, φανερώνοντας το βάθος τους. Μέσα από το χιούμορ και τις κακίες που εξαπολύουν ο ένας στον άλλο πάντα υπάρχει μία ανθρωπιά και μία κοινωνική συνείδηση παρούσα.