Μια ταινια εμπνευσμενη απο τον πασιγνωστο στο χωρο της παγκοσμιας επιστημονικης κοινοτητας του 20ου αιωνα και οψι μονο, John Nash, ο οποιος βραβευτηκε το 1994 με το βραβειο Nobel στον οικονομικο τομεα. Η ταινια καταπιανεται με διαφορα σταδια της ζωης του τοποθετημενα με χρονολογικη σειρα κατα τα οποια αρχιζε να δειχνει σημαδια σχιζοφρενειας, ξεκινωντας απο τα χρονια της φοιτησης του στο Μαθηματικο Τμημα του Πανεπιστημιου Princeton, USA και που τελικα θεραπευτηκε επειτα χαρη στην προσωπικη του θεληση και την βοηθεια της γυναικας του, και καταληγοντας στην βραβευση του με το βραβειο Nobel. O Russell Crowe (Insider, Gladiator) ξεδιπλωνει και αποδεικνυει αυτην την φορα το καλλιτεχνικο του ταλεντο ποθ αμφισβητηθηκε τοσο πολυ με την βραβευση του με Oscar το 2001 για τον ρολο οτυ στο Gladiator. (Εδω θα πρεπει να πουμε, οτι ενας βασικος για την περσινη αναδειξη του ως ο καλυτερος ηθοποιος ηταν μαλλον ως "αποζημιωση" για το Oscar που "εχασε" την προηγουμενη χρονια με το "Insider" συμφωνα τουλαχιστον με εγκυρες πηγες). Παρολα αυτα, εδω βλεπουμε εναν εξυπνο μα και αθυροστομο Nash, εναν "χαζο" Nash, εναν "τρελο" Nash , εναν γαλουχημενο μεσα απο τα προβληματα της ζωης ανθρωπο, εναν τραγικο Nash και πολλες ακομα πτυχες ενος πολυπλευρου χαρακτηρα. Σιγουρα δεν θα μπορουσαμε να σκεφτουμε αλλον ηθοποιο να υποκριθει με τετοια ευκολια εναν τοσο διαφορετικο χαρακτηρα. H Jennifer Connely (γυναικα του John Nash), αν και δεν της δινεται η ευκαιρια να "μιλησει" πολυ κατα την διαρκεια της ταινιας, ειναι σοβαρη στο ρολο της και αποδιδει αυτο που χρειαζεται. Απο τους υπολοιπους ηθοποιους σιγουρα ξεχωριζει ο Ed Harris ο οποιος παιζει το ρολο ενος υψηλοβαθμου αξιωματουχου μυστικης αμερικανικης υπηρεσιας και που βρισκεται τελικα μοναχα στο παρανοϊκο μυαλο του σχιζοφρενη Nash, ειναι επισης πολυ καλος και δεν κουραζει τον θεατη.