Ο νεαρός Γκία είναι τυμπανιστής στη συμφωνική ορχήστρα της Τiφλίδας και μένει σε ένα διαμέρισμα με τη μητέρα του. Ενάντια στη σοβιετική ηθική της αυτοπειθαρχίας και της αυστηρής οργάνωσης του χρόνου, ο Γκία είναι αργόσχολος και ανέμελος, περνάει άσκοπα και χαρούμενα τον χρόνο του, φλερτάροντας συνέχεια και καθυστερώντας πάντοτε στις πρόβες και στις παραστάσεις. Όλοι τον συμπαθούν, αλλά και όλοι ανησυχούν για την ανευθυνότητα και την επιπολαιότητά του... Η ταινία λογοκρίθηκε το 1971, όχι γιατί ήταν ευθέως πολιτικά αιχμηρή, αλλά γιατί σε αυτήν την ιλαροτραγωδία, όπως είχε επισημάνει ο Βασίλης Ραφαηλίδης, ο πρωταγωνιστής αψηφά τις αλλοτριωτικές έννοιες της οργάνωσης, της παραγωγικότητας, της μεθοδικότητας και της τάξης. Η ταινία προβλήθηκε στις Κάννες τρία χρόνια αργότερα, το 1974, ως δείγμα ανοχής του σοβιετικού καθεστώτος, κατακτώντας την ομόφωνη αποδοχή των κριτικών και κάνοντας γνωστό τον Ιοσελιάνι στο ευρύ κοινό.