Το 1942, ο Β\' Παγκόσμιος μαίνεται και οι Ναζί έχουν καταλάβει τη Γαλλία. Ο Ρόμπερτ Κλάιν είναι ένας έμπορος έργων τέχνης που πλουτίζει αγοράζοντας σε εξευτελιστικές τιμές την περιουσία των διωκόμενων Εβραίων. Δεν τρέφει πολιτικά αισθήματα και στέκεται αδιάφορος μπροστά σε όσα συμβαίνουν. Όλα όμως αλλάζουν όταν μία εβραϊκή εφημερίδα φτάνει κατά λάθος στο σπίτι του και ο Κλάιν ανακαλύπτει πως υπάρχει ένας ακόμη Ρόμπερτ Κλάιν, που ζει στο Παρίσι και είναι Εβραίος. Οι αρχές δεν μπορούν να εντοπίσουν τον συνονόματό του και οι υποψίες πέφτουν πάνω του. Ο Jean Bouise [1929-1989] ευρισκόμενος σε οικονομική δυσχέρεια λόγω των διώξεων κατά των Εβραίων πουλάει στον κύριο Κλάιν έναν πίνακα. Μήπως είναι αυτός ο άλλος Κλάιν, τον οποίο στη συνέχεια θα αναζητήσει εμμονικά ο πρωταγωνιστής; Αυτό είναι δευτερευούσης σημασίας για τον σκηνοθέτη Losey και τους σεναριογράφους Franco Solinas & Κώστα Γαβρά. 25 χρόνια μετά ο Γαβράς ετοιμάζει το "Amen". Ιστορική εισαγωγή Η ταινία αναφέρεται σε ένα έως πρόσφατα "ξεχασμένο" κεφάλαιο του Ολοκαυτώματος στη Γαλλία, στη σύλληψη και συγκέντρωση περίπου 13.000 Εβραίων στο χειμερινό ποδηλατοδρόμιο του Παρισιού (Velodrome d\' Hiver). Η περίπτωση αυτή αποτελεί τη μεγαλύτερη επιχείρηση μαζικών συλλήψεων Εβραίων σε γαλλικό έδαφος και ολοκληρώθηκε σε δύο μόλις μέρες (16 & 17 Ιουλίου του 1942). Από το ποδηλατοδρόμιο μεταφέρθηκαν σε στρατόπεδα υπό γαλλική διοίκηση, όπως του Drancy, για να καταλήξουν μέσω των γνωστών αποστολών στα πολωνικά στρατόπεδα. Τα θύματα της σύλληψης αντιπροσωπεύουν το 1/3 των περίπου 42.000 Εβραίων που οδηγήθηκαν σχεδόν αποκλειστικά στα στρατόπεδα θανάτου της Πολωνίας, το 1942. Από τις 13.000, μόλις 3.000 ήταν ενήλικοι άνδρες, άρα τη μεγάλη πλειοψηφία αποτελούσαν γυναίκες (περίπου 6.000) και παιδιά (περίπου 4.000). Συνολικά, από τους 76.000 Εβραίους, οι οποίοι μεταφέρθηκαν από τη Γαλλία σε στρατόπεδα, επέστρεψαν σε γαλλικό έδαφος λιγότεροι από 3.000. Το Velodrome d\' Hiver κατεδαφίστηκε μετά από πυρκαγιά το 1959. Πικρό σχόλιο: Ανθρωπισμός - Ολοκληρωτισμός: 0 - 1 Το ποδηλατοδρόμιο Jacques-Anquetil, που χρησιμοποιείται στην ταινία ως το Χειμερινό Ποδηλατοδρόμιο του Παρισιού, είναι κύριο σκηνικό και στις ταινίες: La Rafle (2010) και Elle s\'appelait Sarah της ίδιας χρονιάς. Είναι το ποδηλατοδρόμιο των Ολυμπιακών Αγώνων του 1900, όπου εκτός των ποδηλατοδρομιών έγιναν και αγώνες κρίκετ, ράγκμπυ, ποδοσφαίρου και γυμναστικής.