Η ταινία εστιάζει στην ασυμβατότητα της πλήρους εφαρμογής της νομοθεσίας, επάνω σε καθημερινά ζητήματα, θίγει την κοινωνική κριτική και τις κατευθύνσεις προς τυχόν επίδοξους θιασώτες, που προκύπτουν από τις ταξικές αντιθέσεις, τον επαγγελματικό αποκλεισμό μέσα από τα πλαίσια του συντηρητισμού, καθώς και την εσωτερική πάλη καθενός για καταξίωση, που περνά πάντα μέσα από τους ηθικούς του φραγμούς. Όλα τα πιο πάνω όμως έχουν μια εμβόλιμη παρουσία, μια έξυπνη τοποθέτηση πίσω και μέσα από τους διαλόγους, ώστε ο θεατής να επιλέξει την δική του εκδοχή και με αυτήν να παρακολουθήσει την ταινία: την αβίαστη, ανάλαφρη κωμική της υφή, ή την λιγάκι πιο προβληματισμένη. Να σταθεί στα μηνύματα και να τα αναλύσει, ή να προσπεράσει και απλά να ψυχαγωγηθεί. Ένα δίλημμα που διακατέχει πολλά από εκείνα τα φιλμ και τους προσδίδει επιπλέον γοητεία, στην διφορούμενη της αυτή έννοια.