Από τις ζούγκλες του Βελγικού Κονγκό στις Αμερικάνικες ασφάλτινες, για την τρομακτική μορφή αυτή, έναν εργαστηριακό καρπό που αλλάζει χαρακτηριστικά, όχι όμως και συνήθειες. Σε μια διαδρομή μπολιασμένη με ορούς ορμονών, το επιστημονικό πείραμα συνεχίζει μια αιματοβαμμένη πορεία μέσα στο φόβο και τη ζήλια, ενώ τα αρχέγονα ζωώδη ένστικτα το καθοδηγούν με φρενήρη ρυθμό… Ένα χρόνο μετά την αρκετά ικανοποιητική υποδοχή του κοινού και τις εξωτικές ανατριχίλες του “Captive wild woman”, μπολιασμένες με επιστημονική pulp φαντασία, η Universal επιστρέφει με το “Jungle woman”, το sequel της ταινίας. Υπάρχουν αρκετές διαφοροποιήσεις, κυρίως στο καστ, τους συντελεστές και σε ορισμένες σεναριακές πτυχές, όπως και στις τεχνικές ατμοσφαιρικού φόβου που χρησιμοποιήθηκαν, σε σχέση με το πρώτο φιλμ. Και φυσικά, η απόκλιση αυτή από την αρχική ιδέα μεγάλωσε στην τρίτη ταινία της σειράς, το “Jungle captive” του ’45, με την οποία και ολοκληρώθηκε αυτή η τριλογία της γυναίκας – ζώου και ζηλόφθονου φόβητρου των ανήσυχων επιστημόνων και των νεαρών μνηστήρων των θυγατέρων τους.