Στη δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία του o Ντέτλεφ Σερκ (γνωστού και ως Ντάγκλας Σερκ) στα χρόνια που ο Χίτλερ ήταν στην εξουσία, - αργότερα θα ανάφερε σε μια από τις ταινίες του «Είναι τρελός ο Χίτλερ» (1943) - και θα έκανε την οριστική περιγραφή του οράματός του στη ναζιστική τρέλα στο "A time to love and a time to die" (1958). Βασισμένο στο ομότιτλο διήγημα της βραβευμένης με όσκαρ Σουηδής Selma Lagerlöf – που το σενάριο ακολουθεί σχεδόν πιστά- ανήκει στη μεγάλη σειρά μελοδραμάτων του Σερκ σε ένα είδος που ήταν ένας από τους αδιαμφισβήτητους δεξιοτέχνες. Πιθανώς επηρεασμένος από τους χαρακτήρες του Frank Borzage, έκανε τη Χέλγκα μια αγνή ηρωίδα που δίνει τα πάντα: αρνείται να ορκιστεί στη Βίβλο ο - ήδη νυμφευμένος- πατέρας του παιδιού της επειδή θέλει να σώσει την ψυχή του· θέλει να σώσει τον Κάρστεν για να παντρευτεί τη Γερτρούδη και να βρει την ευτυχία. Μια από τις πρώτες εξερευνήσεις του Σερκ για την προκατάληψη της μικρής πόλης - μια επαναλαμβανόμενη ανησυχία σε όλο το έργο του - λάμπει με ρομαντικές, βουκολικές εικόνες και μια ειλικρινή ενσυναίσθηση για την παρία ηρωίδα του. Το αποτέλεσμα είναι μια από τις πιο ευαίσθητες, λυρικές ταινίες του σκηνοθέτη. Η σκηνή του γάμου προηγείται σεμνά των μεγαλειωδών σκηνών των μελλοντικών μελοδραμάτων όπως η κηδεία στο "Imitation of Life" (1959).